Gujarat
મને… કેમ… વિશરે.. રે… અણધારી આ વસમી વિદાઈ
“”લબ્જ નહીં બયા કર શકતા
જો બીત આપ પે રહી હૈ.
હર ગમ કમ હૈ બહોત
અપનો કો ખોને કે બાદ “””
જ્યારે ખુબ જ દુઃખદ ઘટના બને છે ત્યારે સમજવું કે ભગવાન આપણા ધૈર્ય ની પરીક્ષા કરે છે.આવા માં આપણે બધા જ ભગવાન ને કોસીએ છીએ લડીએ છીએ કે તમે આવું કેમ કર્યું.
પરંતુ કહે છે કે આપણે તો ધર ના પાચ દસ વ્યક્તિઓની કાળજી નથી રાખી શકતા પરંતુ તે તો જગતપિતા છે આખા જગત ના લોકો ની કાળજી રાખવી પડતી હોય છે.
જે જન્મ લે છે તેનું મૃત્યુ પણ નિશ્ચિત છે કોઈ અમર કાકડી ખાઈને નથી આવતા.ભગવાન રામ હોય કે પછી ભગવાન કૃષ્ણ કે સાંઈબાબા જે ઈન્શાની શરીર ધારણ કરે છે તે તેને ત્યાગવુ જ પડે છે.
રંગમંચ ઉપર નું આપણે માત્ર પ્યાદું જ છે દોર જેની ઉપર વાળા ના હાથ માં જ હોય છે.
આપણે પણ બાળક મા થી પિતા દાદા બધા જ સંબંધોમાં વ્યવહારિક સામાજિક તેમજ નાણાંકીય કામમાં રચ્યા પચ્યા જ રહિએ છે પરંતુ મૃત્યુ એ સનાતન સત્ય છે જેને જાણતા હોય છતાં સ્વીકારી શકતા નથી પરંતુ એ પણ સ્વાભાવિક છે કેમકે જેની સાથે સુખ દુઃખમાં સહભાગી બની સાથે રહ્યા તેનો સહવાસ છુટે તો અસહ્ય બની જાય છે.લગ્ન વખતે સાત ફેરા ફરતી વખતે જન્મોજન્મ સાથે જ રહેવા ના સોગંદ લીધા હતા.જે સદા યાદ રહેશે જ.
પરંતુ દરેક દર્દ ની દવા ફક્ત અને ફક્ત સમય જ છે.
બસ સમય ની સાથે ચાલો.
શું લઈને આવ્યા હતા
શું લઈને જવાનું છે
આપણે તો ફક્ત કર્મ જ કરવા નું છે.
ફળ કેવું અને કયા કઈ રીતે આપશે તે ઉપરવાળા ના હાથ માં છે.
બાળકો ને માવતર બની સાચવવા એ પુરુષ માટે તો દોહ્યલું બની જાય છે ત્યારે આવા મા જ કોણ આપણું અને કોણ પોતાનું તેની સાચી સમજ પડતી હોય છે
ખબર જોવા માટે આવતા કેટલાક લોકો મા કેટલાક ખબર જોવા માટે આવતા હોય છે ત્યારે કેટલાક ખબર પાડવા માટે
પરંતુ આ સમય છે પોતાની જાતને અંદર થી જોવાનો સમજવા નો.
બસ જેમ જેમ દિવસો પસાર થતા જશે તેમ તેમ મગજમાં થી યાદો વીસરાઈ જશે
બસ મગજને ક્યારેય એકલા ના પડવા દેશો કોઈ ને કોઈ પ્રવૃત્તિ માં મગજને પરોવી રાખજો
અને આવી પડેલી અણધારી આ વસમી વિદાય નેં પણ ભગવાન નો અમુલ્ય આશીર્વાદ સમજી માથે ચઢાવજો
મળવા ની ધણી ઈચ્છા છે પરંતુ સાચા અર્થમાં ખબર જોવી છે મારે પાડવી નથી અને એટલે જ હરપળ આપણા આગમણ ની રાહ જોઈ રહ્યો છું
જય ભોલેનાથ હર હર મહાદેવ જય શ્રી કૃષ્ણ શરણં મમ