Offbeat
વિશ્વના સૌથી સુંદર ગણાતા શહેર, જ્યાં છે 2000 વર્ષ જૂનો કચરાનો પહાડ; ઊંચાઈ છે 100 ફૂટ
આ ધરતી પર દરેક શહેર અલગ-અલગ કારણોસર સમાચારમાં રહે છે. પરંતુ કેટલાક શહેરો તેમની સુંદરતા માટે જાણીતા છે. જ્યારે પણ દુનિયાના સૌથી સુંદર શહેરોની વાત થાય છે ત્યારે તેમાં રોમનું નામ ચોક્કસથી સામેલ થાય છે. કદાચ તેથી જ કહેવાય છે કે – રોમ એક દિવસમાં નથી બન્યું. અહીં ઘણા ઐતિહાસિક સ્મારકો છે, જેને જોવા લાખો લોકો આવે છે. પરંતુ શું તમે જાણો છો કે જે શહેર પોતાનામાં ખૂબ જ સુંદર છે, તેમાં એક પહાડ પણ છે જે આ જગ્યાની સુંદરતા પર એક ડાઘ સમાન છે. અહીં 2000 વર્ષ જૂના કચરાના ઢગલાનો પહાડ પણ છે. તમે દિલ્હીના કચરાના ઢગલાના પહાડો જોયા હશે, પરંતુ આ પહાડ તમને આશ્ચર્યચકિત કરી શકે છે.
રોમની બહારના ભાગમાં, હોરરિયા ગાલ્બેની નજીક, ટિબર નદીથી દૂર નથી, ઘાસ અને વૃક્ષોથી ઢંકાયેલો એક નાનો પર્વત (રોમ કચરો ડમ્પ) છે. જો દૂરથી જોવામાં આવે તો તે સામાન્ય પહાડ જેવો લાગશે પરંતુ વાસ્તવમાં તે એક પ્રાચીન લેન્ડફિલ હતું, એટલે કે કચરો ફેંકવાની જગ્યા. પ્રાચીન રોમમાં અહીં કચરો ફેંકવામાં આવતો હતો, તેથી તેને ભૂતકાળનું સૌથી મોટું ડમ્પિંગ ગ્રાઉન્ડ પણ માનવામાં આવે છે.
પર્વત 100 ફૂટ ઊંચો છે
આ પર્વત લગભગ 1 કિલોમીટર પહોળાઈમાં ફેલાયેલો છે. તેનો આધાર 20 હજાર ચોરસ મીટરમાં છે અને તે 35 મીટર એટલે કે 100 ફૂટથી વધુ ઉંચો છે. હવે સવાલ એ થાય છે કે જો આ પહાડ કચરાનો બનેલો છે તો એમાં શું છે, શેનાથી બનેલો છે? વાસ્તવમાં, જૂના સમયમાં લોકો અહીં એમ્ફોરા ફેંકતા હતા. આ એક પ્રકારની સિરામિકની બરણીઓ હતી, જેમાં લોકો ઓલિવ તેલ ભરતા હતા. આ પર્વત મોન્ટે ટેસ્ટાસિયો તરીકે ઓળખાય છે. અમ્યુઝિંગ પ્લેનેટ વેબસાઈટના અહેવાલ અનુસાર, અહીં 5 કરોડથી વધુ વાસણના ટુકડા હતા, જે એકઠા થતા તે પર્વતના રૂપમાં આવી ગયા. તેમાં લગભગ 600 કરોડ લિટર તેલનું પરિવહન કરવામાં આવ્યું હતું.
વાસણોનો ઉપયોગ સામાન સંગ્રહ કરવા માટે થતો હતો
નેશનલ જિયોગ્રાફિક અનુસાર, આ જગ્યાની મુલાકાત લેવા માટે અગાઉથી અપોઇન્ટમેન્ટ લેવી પડે છે. અંદર જવા માટે 370 રૂપિયાની ટિકિટ ખરીદવી પડશે. અમ્યુઝિંગ પ્લેનેટ અનુસાર, પ્રાચીન સમયમાં આ વાસણોમાં તેલની સાથે અન્ય પ્રકારનો સામાન પણ લઈ જવામાં આવતો હતો. તેમને બનાવવાની કિંમત પણ ઘણી ઓછી હતી. જૂના સમયમાં, તેલ સંગ્રહ કરવા માટે આની ઘણી માંગ હતી. જ્યારે લોકો તેનો ઉપયોગ કરતા હતા ત્યારે તેઓ તેને આ જગ્યાએ લાવીને ફેંકી દેતા હતા. આ રીતે ધીમે ધીમે આ પર્વત ઊંચો થવા લાગ્યો. બીજી સદીમાં, આ સ્થળે એક વર્ષમાં લગભગ 1.3 લાખ વાસણો નાખવામાં આવ્યા હતા.